در یک سال اخیر شاهد این بودیم که بخش رسانه‌ای باشگاه‌های مختلف فوتبال ایران با بهره‌گیری از طراحان هنرمند و گرافیست‌های مستعد، از پوسترها و عکس‌هایی جذاب برای پیش‌بازی خود استفاده می‌کنند. این پوسترها گاه دارای چاشنی کری‌خوانی برای رقیب هستند و گاهی با استفاده از نمادها یا تصاویر...
در یک سال اخیر شاهد این بودیم که بخش رسانه‌ای باشگاه‌های مختلف فوتبال ایران با بهره‌گیری از طراحان هنرمند و گرافیست‌های مستعد، از پوسترها و عکس‌هایی جذاب برای پیش‌بازی خود استفاده می‌کنند. این پوسترها گاه دارای چاشنی کری‌خوانی برای رقیب هستند و گاهی با استفاده از نمادها یا تصاویر اسطوره تیم‌های رقیب شکل می‌گیرند که می‌توان از آن‌ها تقدیر کرد. به عنوان مثال، باشگاه استقلال در پوستر پیش از بازی با ملوان، تصویر مرحوم سیروس قایقران را به عنوان نماد باشگاه ملوان بندرانزلی استفاده کرده و در هفته‌های قبل نیز شاهد ادای احترام تیم خیبر خرم‌آباد به اسطوره‌های پرسپولیس پیش از مسابقه این دو تیم بودیم. این اتفاقات در شرایطی رخ داده که جو فوتبال ایران در ناآرام‌ترین وضعیت ممکن در دهه‌های اخیر قرار دارد. این روزها کمتر بازی‌ای در فوتبال کشور وجود دارد که خبری از درگیری بین بازیکنان، هواداران، مربیان و حتی مدیران در آن نباشد و حاشیه، به رکن اصلی فوتبال در ایران تبدیل شده است. به نظر می‌رسد که هدف اصلی فوتبال یعنی لذت بردن از آن برای هواداران و خود فوتبال از بین رفته و مستطیل سبز، به محلی برای تخلیه خشونت افراد مختلف تبدیل شده است. در چنین شرایطی، اتخاذ ژست احترام به رقبا از سوی تیم‌ها کمی غیرواقعی به نظر می‌رسد. به همان اندازه که بخش رسانه‌ای باشگاه‌ها حرفه‌ای و مطابق استانداردهای روز جهانی فعالیت می‌کنند، انتظار می‌رود که بدنه فوتبال ایران نیز در مسابقات مختلف رفتار حرفه‌ای و معقولانه‌ای از خود نشان دهند. موضوعی که این روزها به حلقه گمشده فوتبال ایران تبدیل شده و بسیاری از هواداران از شرایط نامساعد جو ورزشگاه‌های کشور در بازی‌های مختلف ناراضی هستند. شرایطی که در فضای رسانه‌ای باشگاه‌ها خبری از آن نیست و امید است این جو حرفه‌ای و مثبت به داخل مستطیل سبز هم منتقل شود.
